Rada Powiatowa WIR w Lesznie zgłosiła na XV Walnym Zgromadzeniu WIR wniosek o następującej treści:
W związku z dramatycznym spadkiem cen trzody, które nie pokrywają już kosztów bezpośrednich produkcji i to w sytuacji gdy produkcja nie pokrywa krajowego zapotrzebowania, domagamy się:
- monitorowania całego transportu żywych zwierząt i mięsa importowanych do naszego kraju pod względem jakości produktów sprowadzanych, a także stosowania cen dumpingowych,
- wprowadzenia obowiązkowych umów kontraktacyjnych z gwarantowaną ceną, uwzględniającą specyfikę produkcji,
- opodatkowania podatkiem dochodowym tuczu nakładczego (usługowego),
- wprowadzenia dopłaty do stada podstawowego,
- udzielenia doraźnej dopłaty do każdej sprzedanej sztuki (tuczniki, prosięta).
Poniżej publikujemy odpowiedź, jakiej w imieniu ministra udzielił Sekretarz Stanu Tadeusz Romańczuk.
W odpowiedzi na pismo z dnia 17 grudnia 2018 r, znak: WIR.BW.PD.3559.2018, w sprawie wniosku złożonego podczas obrad Walnego Zgromadzenia Wielkopolskiej Izby Rolniczej, w związku ze spadkiem cen na rynku trzody chlewnej, poniżej przekazuję następujące informacje.
W odniesieniu do dopłat do trzody chlewnej rolnicy zajmujący się jej chowem i hodowlą, w tym również tuczników i prosiąt, w przypadku posiadania kwalifikujących się hektarów, mogą korzystać na zasadach ogólnych z wszystkich instrumentów wsparcia dostępnych w Polsce w ramach obowiązującego wiatach 2015-2020 systemu płatności bezpośrednich, tj: jednolitej płatności obszarowej, płatności za praktyki korzystne dla klimatu i środowiska, płatności dla młodych rolników, płatności dodatkowej oraz płatności związanych z produkcją.
Ponadto możliwe jest uzyskanie wsparcia do hodowli świń. Zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 lipca 2015 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. poz. 1170, z późn. zm.) hodowcom, m.in. świń, będącym mikroprzedsiębiorcami albo małymi lub średnimi przedsiębiorcami (hodowcy MŚP), w rozumieniu przepisów załącznika 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu ort. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskie] (Dz. Urz. UE L 193 z 01.07.2014, str. 1) może być udzielana pośrednio pomoc w naturze w formie subsydiowanych usług polegających na:
- prowadzeniu ksiąg hodowlanych (pomoc o stawce do 100% kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą),
- prowadzeniu oceny wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt (pomoc o stawce do 70% kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą).
Pomoc udzielana producentom rolnym od dnia akcesji musi być zgodna z przepisami dotyczącymi pomocy publicznej, w tym wytycznych Unii Europejskiej w sprawie pomocy państwa w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich w latach 2014-2020 (2014/C 204/01) (Dz. Urz. UE z dnia 1.072014, C 204) oraz rozporządzenia Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznającego niektóre kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 193 z 01.07.2014, str. I) albo pomoc musi być udzielana w formule de minimis zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz.Urz.UE z dnia 24.12.2013, L 352). Powyższe przepisy nie przewidują możliwości udzielania pomocy do cen.
Odnośnie wprowadzenia opodatkowania podatkiem dochodowym tuczu nakładczego (usługowego) należy zauważyć, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.z 2018 r. poz. 1509) przepisów tej ustawy nie stosuje się m.in. do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Działalnością rolniczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc - w przypadku roślin,
- 16 dni - w przypadku wysoko intensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
- 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt - licząc od dnia nabycia.
Przedstawiając powyższe należy podkreślić, że ministerstwem właściwym w zakresie podatków w tym podatku dochodowego od osób fizycznych jest Ministerstwo Finansów.
W odniesieniu do obowiązkowych umów kontraktacyjnych, Ministerstwo informuje, że obowiązek zawarcia umowy pomiędzy producentem produktów rolnych a pierwszym nabywcą został określony w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 945 z późn. zm.) wykonującej postanowienia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007. Zakres w jakim muszą być zawierane ww. umowy został wskazany w art 38q ustawy o organizacji niektórych rynków rolnych. Obowiązek zawarcia ww. umowy dotyczy sektorów produktów rolnych: zboża, burak cukrowy, mleko surowe, chmiel, len i konopie, owoce i warzywa, tytoń, wołowina i cielęciną, wieprzowina, baranina i kozina, jaja, mięso drobiowe. Wymóg zawarcia umowy obowiązuje w przypadku, gdy zbywającym jest producent będący rolnikiem a nabywca jest przetwórcą lub dystrybutorem, który nie zbywa tych produktów rolnych bezpośrednio konsumentom finalnym. Podkreślenia wymaga fakt, że jednym z warunków zawarcia umowy, zgodnie z art. 148 ust. 4 oraz 168 ust 6 rozporządzenia nr 1308/2013, jest to, że wszystkie elementy umów na dostawę produktów rolnych zawieranych przez producentów z przetwórcami lub dystrybutorami są swobodnie negocjowane pomiędzy stronami.
Przez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określonego rodzaju, a kontraktujący zobowiązuję się te produkty odebrać w terminie umówionym, zapłacić umówioną cenę oraz spełnić określone świadczenie dodatkowe, jeżeli umowa lub przepisy szczególne przewidują obowiązek spełnienia takiego świadczenia (art. 613 § 1). Należy wskazać, że jedną z podstawowych zasad przy zawieraniu umowy, również kontraktacyjnej, jest swoboda ich zawierania - przejawia się ona nie tylko swobodą kształtowania treści umowy, ale także swobodą wyboru kontrahenta oraz decydowania o tym, czy umowę zawrzeć. Zasada swobody umów wyrażona została w art. 353 Kodeksu cywilnego, mówi o tyra, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Odnosząc się do postulatu monitorowania całego transportu żywych zwierząt i mięsa importowanych do naszego kraju informuję, że przepisy regulujące import produktów pochodzenia zwierzęcego oraz zwierząt z krajów spoza UE, jak również regionalizację obszarów objętych afrykańskim pomorem świń, ustanawiane są na poziomie KE, a nie krajowym. Zgodnie z przepisami UE przywóz trzody chlewnej oraz mięsa wieprzowego reguluje rozporządzenie Komisji (UE) nr 206/2010 z dnia 12 marca 2010 r. ustanawiające wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, upoważnionych do wprowadzania do Unii Europejskiej niektórych zwierząt oraz świeżego mięsa, a także wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych (Dz. Urz. UE. L 73 z 20.3.2010, str. 1, z późn. zm.). W przypadku wystąpienia ognisk choroby zakaźnej w krajach trzecich KE ustala regionalizację danego kraju i umożliwia eksport zwierząt i produktów jedynie z jego części, w której choroba nie występuje Według podobnych zasad ustala się regionalizację państw członkowskich w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej na terenie UE.
Należy również pamiętać, że na terytorium Polski występują zakażenia wirusem ASF zarówno u dzików jak i u świń oraz, że w związku tym Polska jest objęta zasadami regionalizacji. Kwestię regionalizacji Polski określa decyzja wykonawcza Komisji 2014/709/UE z dnia 9 października 2014 r. w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do afrykańskiego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich i uchylająca decyzję wykonawczą 2014/178/UE (Dz. Urz. UE L 295 z 11.10.2014, str. 63, z późn. zm.), która reguluje również warunki handlu wewnątrzunijnego trzody chlewnej oraz mięsa wieprzowego na terenie UE. Dzięki temu z Polski nadal możliwy jest eksport trzody chlewnej oraz mięsa wieprzowego z regionów wolnych od choroby zakaźnej. Jeśli chodzi o przywóz trzody chlewnej oraz mięsa wieprzowego przez polskie posterunki weterynaryjnej kontroli granicznej z krajów trzecich, to w ostatnich 5 latach Główny Inspektorat Weterynarii stwierdził brak ww. towarów. Jest również zakaz przywozu mięsa i produktów mięsnych na własny użytek w bagażu osobistym z krajów trzecich, co jest weryfikowane na granicy przez funkcjonariuszy służby celno-skarbowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 206/2009 z dnia 5 marca 2009 r. w sprawie wprowadzania do Wspólnoty osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 136/2004 (Dz. Urz. UE L 077,24.3.2009, str. 1, z późn. zm.)
Opracowanie: Kornel Pabiszczak
Źródło Wielkopolska Izba Rolnicza http://www.wir.org.pl/
