Kiedy dochodzi do sytuacji, gdy zwierzę gospodarskie ulegnie wypadkowi, np. złamie kończynę, kręgosłup lub też ulegnie innemu urazowi, który uniemożliwia mu naturalne poruszanie się i tym samym transport do rzeźni istnieje możliwość ograniczenia strat i uratowania wartości rzeźnej zwierzęcia. Zwierzę może zostać poddane ubojowi z konieczności poza rzeźnią, dlatego warto zapoznać się z obowiązującymi przepisami w tym zakresie, aby wiedzieć jak postępować w takich przypadkach i nie narażać zwierząt na zbędne cierpienie.
Rolnik zobowiązany jest do wezwania lekarza weterynarii, który po przebadaniu zwierzęcia podejmie decyzje czy zwierzę powinno być leczone, poddane ubojowi z konieczności, czy też uśmiercone.
Uśmiercanie zwierzęcia, dokonuje osobiście lekarz weterynarii, poprzez podanie środka usypiającego. Tusza uśmierconych zwierząt musi zostać poddana utylizacji, przy czym warto pamiętać, że koszty utylizacji pokrywa Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Za zgodą powiatowego lekarza weterynarii, można ją przeznaczyć do skarmienia mięsożernych zwierząt futerkowych.
Jeżeli podjęta zostanie decyzja o dokonaniu uboju z konieczności, rolnik powinien skontaktować się z rzeźnią, która deklaruje możliwość przyjęcia tuszy i narządów wewnętrznych zwierzęcia poddanego takiemu ubojowi. Przewiezienie tuszy ubitego zwierzęcia jest konieczne, ponieważ w rzeźni urzędowy lekarz weterynarii, po dokonaniu badania poubojowego, wydaje ocenę przydatności mięsa do spożycia.
Wykaz rzeźni przyjmujących zwierzęta po uboju z konieczności poza rzeźnią dostępne są na stronie Głównego Lekarza Weterynarii pod poniższym linkiem: https://zywnosc.wetgiw.gov.pl/spi/rzeznie/.
Mając ustalone miejsce odbioru tuszy, należy skontaktować się z powiatowym lekarzem weterynarii, który dokona badania przedubojowego i wystawi urzędowe świadectwo zdrowia.
Następnym etapem jest znalezienie osoby posiadającej odpowiednie kwalifikacje (czyli posiadającej kwalifikacje takie same jak w przypadku uboju w rzeźni), która dokona ogłuszenia, uboju i wykrwawienia. Ubój powinien być przeprowadzony jak najszybciej oraz w sposób nie powodujący zbędnego bólu i cierpienia zwierzęcia. W przypadku usunięcia żołądka oraz jelit, co jest możliwe pod nadzorem wezwanego urzędowego lekarza weterynarii, po oznakowaniu ich w sposób pozwalający na identyfikację z daną tuszą, muszą razem z nią zostać przetransportowane do rzeźni niezwłocznie po zakończeniu uboju. Jeżeli nie jest to możliwe, w ciągu 2 godzin po uboju należy zapewnić warunki chłodnicze dla transportowanej tuszy.
Wraz z tuszą i narządami wewnętrznymi zwierzęcia do rzeźni muszą być dostarczone następujące dokumenty:
- oświadczenie rolnika - stwierdzające tożsamość zwierzęcia oraz zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innych środków, jakie podawano zwierzęciu lub wobec niego stosowano, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji;
- świadectwo urzędowe - stwierdzające korzystny wynik badania przedubojowego, datę i czas przeprowadzenia tego badania, przyczynę dokonania uboju z konieczności oraz informację na temat leczenia, jakiemu poddane było to zwierzę. ·
Zdarzenie uboju z konieczności należy zgłosić to Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w czasie 7 dni od zdarzenia lub 2 dni jeśli doszło do uboju świń na terenach objętych restrykcjami związanymi z ASF.
Opracowanie:
Maria Schubert
Z autorem można skontaktować się poprzez adres email: wirostrz@wir.org.pl
Źródło: https://www.wetgiw.gov.pl/nadzor-weterynaryjny/uboj-z-koniecznosci-zwierzat-gospodarskich-kopytnych-poza-rzeznia
Źródło
Wielkopolska Izba Rolnicza
http://www.wir.org.pl/
