Rada Ministrów przyjmuje projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych

Rada Ministrów przyjęła 21 listopada br. projekt ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz ustawy Prawo energetyczne, przedłożony przez ministra gospodarki. Do projektu nowelizacji ustawy wdrożono przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE w sprawie promowania energii ze źródeł odnawialnych, wprowadzające obowiązek osiągnięcia 10. procentowego udziału energii odnawialnej w transporcie w 2020 roku. Cel ten został zapisany w Krajowym Planie Działań, przyjętym przez rząd 7 grudnia 2010 r., jest też zgodny z przepisami dotyczącymi wprowadzenia kryteriów zrównoważonego rozwoju (KZR) obowiązującymi dla biopaliw ciekłych i biokomopotentów.

 

 

Spełnienie tych kryteriów, dotyczących m.in. źródła pochodzenia surowców do wytwarzania biokomponentów oraz minimalnych poziomów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych dla biokomponentów, będzie warunkowało zaliczenie ich do realizacji Narodowych Celów Wskaźnikowych (NCW) oraz umożliwiało udzielanie wsparcia finansowego na działalność związaną z ich wytwarzaniem i wykorzystywaniem.

Przyjęte przepisy zapewniają również trwałe i stabilne dochody gospodarstwom podejmującym produkcję biomasy przeznaczonej do wytwarzania biokomponentów, stwarzając korzystne warunki do rozwoju rynku produkcji rolnej przeznaczonej na cele nieżywnościowe.

Projektowane rozwiązania obejmują podmioty prowadzące działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem biokomponentów, czyli: producentów rolnych, pośredników, przetwórców, wytwórców oraz podmioty zajmujące się wytwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu paliw ciekłych z zawartością biokomponetów i biopaliw ciekłych.

W projekcie nowelizacji ustawy określono:

•     wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów,
•     zasady zatwierdzania spełniania kryteriów zrównoważonego rozwoju (KZR),
•     wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji,
•     wykonywania działalności gospodarczej w obszarze wydawania certyfikatów.

Wdrożenie przepisów dyrektywy wymogło zmianę niektórych definicji, w tym m.in.: określono definicję surowców rolniczych. Zgodnie z nią, surowce te są produktami z rolnictwa (lub jego części) uprawianymi na użytkach rolnych, wchodzą w skład biomasy i są wykorzystywane do produkcji biokomponentów. Rozszerzono listę biopaliw ciekłych, które rolnicy mogą wytwarzać na własny użytek – dodano do niej biobutanol, bio propan-butan, skroplony lub sprężony biometan.

Wprowadzono definicję producenta rolnego (wykorzystywana będzie do realizacji przepisów dotyczących weryfikacji KZR), wskazując, że producentem może być również podmiot mający siedzibę poza Polską. Ponadto zmodyfikowano definicję wytwórcy, ograniczając jej zakres do tych przedsiębiorców, którzy faktycznie prowadzą działalność polegającą na wytwarzaniu i posiadają niezbędną do tego instalację. W związku z tym przedsiębiorcy zajmujący się magazynowaniem biokomponentów nie będą wytwórcami;

Zmieniono definicję pośrednika - będzie nim przedsiębiorca wykonujący działalność polegającą na zakupie, imporcie lub nabyciu wewnątrzwspólnotowym biomasy przeznaczonej do wytwarzania biokomponentów, a następnie jej sprzedaży (lub zbycia w innej formie) oraz dokonujący zakupu biokomponentów, a następnie ich sprzedaży (lub zbycia w innej formie).

Zgodnie z nową, zmienioną definicją, przetwórcą będzie przedsiębiorca zajmujący się przetwarzaniem biomasy, a następnie dokonujący sprzedaży/zbycia produktów jej przetworzenia przeznaczonych do wytwarzania biokomponentów.

W projekcie ustawy zaproponowano także zmianę definicji Narodowego Celu Wskaźnikowego, zgodnie z przepisami dyrektywy.

Nowe przepisy zobowiązują producentów działających na rynku biokomponentów i biopaliw ciekłych do uzyskania od jednostki certyfikującej certyfikatu, który będzie gwarantował, że wytwarzane produkty spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju i zachowują wymogi bilansu biomasy.

Do projektu ustawy dodano nowy rozdziała 2a, w którym uregulowano zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu biokomponentów.

W nowych rozdziałach 4a i 4b, zawarto przepisy dotyczące obowiązku spełnienia KZR dla biokomponentów i biopaliw ciekłych. W rozdziale 4a określono warunki, jakie muszą spełnić biokomponenty, aby mogły być zaliczone na potrzeby realizacji NCW lub kwalifikować się do ewentualnego wsparcia finansowego. Przepisy dotyczące weryfikacji KZR oparte są o instytucje wykorzystywania uznanych systemów certyfikacji, funkcjonujących na podstawie decyzji Komisji Europejskiej. Będą one gwarantować realizację wymogu KZR, zgodnie z przepisami dyrektywy. Do realizacji Narodowych Celów Wskaźnikowych uwzględniane będą tylko te biokomponenty, które spełniają KZR, w tym również wymogi dotyczące redukcji gazów cieplarnianych.

Przyjęty w projekcie system weryfikacji spełniania KZR opiera się na systemach dobrowolnych, które gwarantują, że podmioty działające w ich ramach wprowadzają na rynek produkty spełniające KZR. Certyfikaty uzyskane od jednostek certyfikujących, działających w oparciu o uznane w Unii Europejskiej systemy certyfikacji, umożliwią bezpośrednią sprzedaż biokomponentów na pozostałe rynki UE. Oznacza to, że polscy producenci będą traktowani na równi z innymi podmiotami działającymi na unijnym rynku wytwarzania i obrotu biokomponentami i biopaliwami ciekłymi.

Zaproponowany w projekcie ustawy system weryfikacji spełnienia KZR oparty jest na systemach dobrowolnych. Posiadają one procedury, które gwarantują, że podmioty działające w tym systemie wprowadzają na rynek produkty spełniające kryteria zrównoważonego rozwoju. W toku procedury uznawania dobrowolnych systemów Komisja Europejska weryfikuje, czy dany system gwarantuje spełnienie kryteriów.

W rozdziale 4b zawarto przepisy dotyczące wykonywania działalności gospodarczej dotyczącej udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji oraz działalności związanej z wydawaniem certyfikatów.

Do projektu ustawy wprowadzono przepis, zgodnie z którym do realizacji celu, jakim jest stosowanie energii ze źródeł odnawialnych w transporcie, wkład biokomponentów zawartych w paliwach lub biopaliwach ciekłych wytworzonych z odpadów i pozostałości, niespożywczego materiału celulozowego i materiału lignocelulozowego uznaje się za dwukrotnie większy od wkładu innych biokomponentów lub biopaliw ciekłych.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki będzie upoważniony do przeprowadzania kontroli u wszystkich podmiotów działających rynku krajowym, realizujących Narodowy Cel Wskaźnikowy.

Większe wykorzystanie biokomponentów, połączone z pozostałymi źródłami energii odnawialnej stosowanymi w sektorze transportowym, to nie tylko oszczędność i większa efektywność energetyczna, ale przede wszystkim ograniczenie emisji gazów cieplarnianych.