1. Pepo aphid-borne yellows virus został po raz pierwszy wykryty w Mali, a następnie stwierdzono go w kolejnych krajach afrykańskich (RPA, Wybrzeże Kości Słoniowej, Tanzania, Kenia, Uganda i archipelag Majotta), a ponadto w Syrii. W 2015 r. wirus został stwierdzony w Grecji na arbuzie (Citrullus lanatus), a następnie we Włoszech na cukinii Cucurbita pepo convar. giromontiina, gdzie współwystępował z kwarantannowym w UE wirusem kędzierzawki liści pomidora z New Dehli (Tomato leaf curl New Delhi virus). Wirus ten poraża rośliny z rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae). Poza arbuzem i cukinią do żywicieli zalicza się dynię zwyczajną (Cucurbita pepo), dynię piżmową (Cucurbita moschata) i dynię olbrzymią (Cucurbita maxima), a takze melona (Cucumis melo).
2. Phenacoccus solenopsis jest czerwcem mączystym (Hemiptera: Pseudococcidae) porażającym ok. 300 gatunków roślin zielnych i zdrewniałych. Do najważniejszych żywicieli należą: bawełna (Gossypium spp.), pomidor (Solanum lycopersicum), papryka (Capsicum spp.), ketmia (Hibiscus rosa-sinensis), złocienie (Chrysanthemum spp.), figowiec (Ficus spp.) i winorośl (Vitis spp.). Występuje on w Azji, Afryce, Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej oraz Oceanii (Australia, Nowa Kaledonia). Ponadto został on stwierdzony na południu Europy (Cypr, Francja, Grecja, Turcja, Włochy). Jest to gatunek ciepłolubny, stąd na roślinach gruntowych może rozwijać się na południu Europy, gdzie został już stwierdzony w kilku krajach. W strefie klimatu umiarkowanego, w tym w Polsce, mógłby on rozwijać się w uprawach szklarniowych pomidora, papryki, itp.
3. Erysiphe corylacearum jest grzybem występującym w Azji (Chiny, Japonia, Korea Południowa i Północna) oraz w wielu krajach europejskich (Azerbejdżan, Gruzja, Hiszpania, Niemcy, Rumunia, Rosja, Słowacja, Szwajcaria, Turcja, Ukraina, Włochy, Węgry). Jak dotąd brak wykryć na terytorium Polski. Patogen poraża wyłącznie rośliny z rodzaju Corylus (leszczyna). Najważniejszym żywicielem jest leszczyna pospolita (Corylus avellana), a ponadto C. columa (leszczyna turecka), C. heterophylla (leszczyna różnolistna), C. maxima (leszczyna południowa), C. seboldiana (leszczyna Siebolda) oraz C. sieboldiana var. mandshurica (leszczyna mandżurska).
4. Lixus junci jest chrząszczem z rodziny ryjkowcowatych (Coleoptera, Curculionidae). Jego najważniejszymi żywicielami są buraki (Beta vulgaris), w tym buraki cukrowe, a ponadto szpinak (Spinacia oleracea), krokosz barwierski (Carthamus tinctorius), a z roślin dziko rosnących komosa (Chenopodium spp.). Występuje on w Azji (Bliski Wschód), Afryce Północnej i wielu krajach europejskich. Informacje nt. występowania owada w Polsce podane np. w EPPO Global Database (gd.eppo.int) nie zostały zweryfikowane przez krajową organizację ochrony roślin (tj. Państwową Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa (PIORiN)), stąd należy przyjąć, że w Polsce gatunek ten nie występuje.
5. Heterodera zeae jest nicieniem (mątwikiem). Występuje w Azji (Afganistan, Indie, Indonezja, Nepal, Pakistan, Tailandia), Afryce (Egipt), Ameryce Północnej (USA), a spośród krajów europejskich w Hiszpanii, Portugalii i Grecji. Głównym żywicielem jest kukurydza oraz inne gatunki z rodziny wiechlinowatych (Poaceae), takie jak owies, jęczmień, pszenica, ryż, trzcina cukrowa i sorgo. Jest on endopasożytem osiadłym rozwijającym się na korzeniach.
6. Atherigona orientalis jest muchówką z rodziny muchowatych. Jego żywicielami są rośliny należące do 25 rodzin botanicznych. Największe znaczenie gospodarcze ma on na pomidorach, papryce, kapuście, melonie, kalafiorze, fasoli, cytrusach kukurydzy i sorgo. Jest on rozpowszechniony w strefie tropikalnego w Azji (Arabia Saudyjska, Chiny, Indie, Irak, Izrael, Jemen, Korea, Oman, Turcja i Zjednoczone Emiraty Arabskie), a także w Afryce, w tym w Libii i Egipcie, Ameryce Północnej (USA), Ameryce Środkowej i Południowej, a spośród krajów europejskich na Cyprze, Malcie, w Hiszpanii i Grecji. Był on przechwytywany przez różne kraje europejskie, m.in. Niemcy, głównie w przesyłkach owoców pomidora i papryki.
Pełny tekst raportu nr 30 znajduje się pod linkiem: http://piorin.gov.pl/zdrowie-roslin/nowe-zagrozenia/
Wszelkie treści zamieszczone na tej stronie internetowej (teksty, zdjęcia itp.) podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019, poz. 1231 z późn. zm.). GIORiN wyraża zgodę na wykorzystanie całości lub części powyższej informacji, pod warunkiem podania źródła i odnośnika do adresu strony internetowej piorin.gov.pl.
Źródło
Państwowa Inspekcja Ochrony
Roślin i Nasiennictwa
http://piorin.gov.pl/
