Projekt ustawy o zmianie ustawy o paszach ma na celu zmianę w zakresie terminu wejścia w życie zakazu wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt pasz genetycznie zmodyfikowanych oraz organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego.
Zakaz ten został wprowadzony w 2006 r. i miał wejść w życie po upływie 2 lat od dnia jej ogłoszenia, tj. od dnia 12 sierpnia 2008 r. Termin wejścia w życie ww. zakazu został jednak ponownie przesunięty na dzień 1 stycznia 2013 r. a później na dzień 1 stycznia 2017 r.
W Polsce, podobnie jak w większości krajów strefy umiarkowanej, występuje niedobór białka paszowego, a podaż z produkcji krajowej materiałów paszowych od lat nie pokrywa krajowego zapotrzebowania na białko paszowe. Czynnikiem pogarszającym bilans białka paszowego w Unii Europejskiej i w Polsce, był wprowadzony w 2004 r. zakaz skarmiania mączek mięsno-kostnych. Wykluczenie mączek zwierzęcych z krajowego przemysłu paszowego, spowodowało powstanie znaczących niedoborów białka, które musiały być zastąpione surowcami wysokobiałkowymi pochodzenia roślinnego. Główną rolę w uzupełnieniu powstałych niedoborów białka odegrały i odgrywają importowane śruty oleistych (GMO). Bezpieczeństwo żywnościowe w zakresie białka paszowego jest celem nadrzędnym polityki gospo¬darczej każdego kraju, stąd wymaga zapewnienia zróżnicowanych i pewnych źródeł jego pozyskiwania.
Należy podkreślić, że przedmiotowy zakaz, przyczyniłby się do pogorszenia konkurencyjności produkcji zwierzęcej i wzrostu cen żywności, zwłaszcza mięsa drobiowego, wieprzowego oraz jaj. Polska jest bardzo konkurencyjnym producentem kurcząt rzeźnych w Unii Europejskiej, ale szacowany wzrost kosztów produkcji z tytułu zakazu stosowania pasz GMO znacznie zmniejszy naszą konkurencyjność cenowo-kosztową. Następstwem może być nie tylko zahamowanie dynamicznego rozwoju drobiarstwa, ale nawet jego znaczący spadek produkcji.
Obecny projekt ustawy przesuwa na dzień 1 stycznia 2021 r. termin wejścia w życie ww. zakazu, czyli o 4 lata. Przesunięcie terminu wejścia w życie ww. zakazu umożliwi:
- szczegółową analizę wyników ekspertyzy nt:
- Analizy możliwości stosowania alternatywnego żywienia zwierząt wysokobiałkowymi materiałami paszowymi innymi niż genetycznie modyfikowana śruta sojowa w aspekcie skutków ekonomicznych, organizacyjnych i produkcyjnych w Polsce, w świetle możliwości wprowadzenia zakazu GMO, oraz
- Oceny potencjalnych skutków ekonomicznych dla rolnictwa polskiego, w kontekście zmian klimatu, wpływających na konieczność redukcji emisji amoniaku w rolnictwie i jednocześnie konieczności uwzględnienia stosowanego podejścia do wprowadzenia zmian zapotrzebowania na białko paszowe, rozwój produkcji zwierzęcej oraz wynikających z tego podejścia kosztów,
- stosowanie krzyżowego skarmiania mączek zwierzęcych, pod warunkiem zmian w prawie Unii Europejskiej,
- wykorzystanie śruty rzepakowej, która obecnie nie jest w pełni wykorzystywana przez krajowych przetwórców,
- kontynuację realizacji programu wieloletniego na lata 2016-2020 „Zwiększenie wykorzystania krajowego białka paszowego dla produkcji wysokiej jakości produktów zwierzęcych w warunkach zrównoważonego rozwoju”. Hodowla roślin strączkowych,
- analizę wyników programu hodowlanego dotyczącego roślin strączkowych i soi niezmodyfikowanej genetycznie,
- kontynuację wsparcia finansowego dla rolników ze środków przeznaczonych na realizację Wspólnej Polityki Rolnej w formie płatności do roślin białkowych,
- zastosowanie w żywieniu zwierząt białka z owadów, na tym etapie wiedzy stwierdzono, że owady mogą stanowić alternatywną paszę dla zwierząt zastępującą kosztowne pasze białkowe, takie jak mączka rybna czy śruta sojowa,
- uzyskanie niezbędnych ilości krajowego białka paszowego, które mogłyby wzbudzić zainteresowanie dużego przemysłu paszowego (jednorodne partie wielkości minimum 100 ton, zaś przeciętna wytwórnia pasz produkuje miesięcznie od 5 do 10 tys. ton),
- zastąpienie 0,5 mln ton importowanej soi paszami produkcji krajowej, która wymaga rezygnacji z eksportu śruty rzepakowej oraz zwiększenia krajowej produkcji roślin strączkowych do 800 -1000 tys. ton. Wymaga to zwiększenia powierzchni uprawy strączkowych (przynajmniej 500 tys. ha) i przekonania przemysłu paszowego oraz hodowców do pasz z udziałem roślin strączkowych. Byłoby to korzystne dla polskiego rolnictwa, ze względu na rolę roślin strączkowych w płodozmianie i ich następcze działanie plonotwórcze. Wymaga to jednak działań w dłuższym okresie czasu oraz wspierania nie tylko rolników, ale również zaangażowania nauki w przyspieszenie postępu genetycznego, rozwój technologii uprawy i analiz ekonomicznych dla poprawy opłacalności ich uprawy,
- kontynuację realizacji programu wieloletniego na lata 2016-2020 „Zwiększenie wykorzystania krajowego białka paszowego dla produkcji wysokiej jakości produktów zwierzęcych w warunkach zrównoważonego rozwoju”. Hodowla roślin strączkowych,
- wprowadzona zmiana nie pociągnie za sobą skutków finansowych dla budżetu państwa.
Obecnie trwają konsultacje społeczne dotyczące tego projektu.
Źródło: KPRM
Źródło
Wielkopolska Izba Rolnicza
http://www.wir.org.pl/
