Program ograniczający stosowanie azotanów

W związku z wejściem w życie nowej ustawy – Prawo wodne, na obszarze całego kraju obowiązuje od 27 lipca 2018 r. jeden „Program działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu” (Dz. U. poz. 1339). Zobowiązuje on wszystkich rolników, którzy prowadzą produkcję rolną, w tym działy specjalne produkcji rolnej, oraz działalność, w ramach której są przechowywane odchody zwierzęce lub stosowane nawozy zawierające azot, do gospodarowania zgodnie z określonymi w nim wymogami.

Rolnicze wykorzystanie nawozów na glebach zamarzniętych, zalanych wodą, nasyconych wodą lub przykrytych śniegiem

1. Zabronione jest stosowanie nawozów na glebach zamarzniętych, zalanych wodą, nasyconych wodą, lub pokrytych śniegiem, przy czym za glebę zamarzniętą nie uznaje się gleby, która rozmarza co najmniej powierzchniowo w ciągu dnia.

Warunki rolniczego wykorzystania nawozów w pobliżu wód powierzchniowych

1. Nie stosuje się nawozów w pobliżu wód powierzchniowych w odległościach określonych w tabeli nr 1:

Jeżeli na gruntach rolnych występuje uprawa odległości określone w tabeli nr 1 można zmniejszyć o połowę pod warunkiem:

• zastosowania nawozów za pomocą urządzeń aplikujących je bezpośrednio do gleby lub
• podzielenia pełnej dawki nawozów co najmniej na 3 równe dawki, przy czym odstęp między zastosowaniem tych dawek nawozu nie może być krótszy niż 14 dni.

2. Zabronione jest mycie rozsiewaczy nawozów i sprzętu do aplikacji nawozów oraz rozlewanie wody z ich mycia w odległości mniejszej niż 25 m od brzegu zbiorników wodnych, jezior, cieków naturalnych, rowów, kanałów, ujęć wody, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, oraz obszarów morskiego pasa nadbrzeżnego.

Warunki rolniczego wykorzystania nawozów na terenach o dużym nachyleniu

1. Nawozów nie stosuje się na terenach o dużym nachyleniu w kierunku wód powierzchniowych w odległościach określonych w tabeli nr 1, zwiększonych o 5 m (teren o dużym nachyleniu to obszar o nachyleniu powyżej 10%, co oznacza wzrost pochylenia terenu o 1 m na długości 10 m).

2. Jeżeli na gruntach rolnych na terenie o dużym nachyleniu występuje uprawa, odległości określone w tabeli nr 1 zwiększone o 5 m, można zmniejszyć o połowę pod warunkiem:

• zastosowania nawozów za pomocą urządzeń aplikujących je bezpośrednio do gleby lub
• podzielenia pełnej dawki nawozów co najmniej na 3 równe dawki, przy czym odstęp między zastosowaniem tych dawek nawozu nie może być krótszy niż 14 dni.

3. Na pozostałej części terenu o dużym nachyleniu (poza strefą, na której jest zabronione stosowanie nawozów) należy:

• rozdzielić dawki nawozów azotowych mineralnych, tak aby poszczególne dawki nie przekraczały 100 kg N/ha.
• stosując nawozy na gruntach ornych, dokonać ich bezpośredniej aplikacji do gleby lub przyorać lub wymieszać z glebą, a w okresie wegetacyjnym roślin uprawnych – stosować je przy największym zapotrzebowaniu roślin na azot; przyorania lub wymieszania z glebą dokonuje się w ciągu 4 godzin od zastosowania nawozu naturalnego, jednak nie później niż następnego dnia po jego zastosowaniu.

4. Na terenie o dużym nachyleniu należy uprawiać działkę rolną w kierunku poprzecznym do nachylenia stoku, stosując odkładanie skiby w górę stoku, o ile pozwala na to wielkość i usytuowanie tej działki rolnej lub przy zastosowaniu konserwujących systemów uprawy zapobiegających wymywaniu, takich jak: uprawa uproszczona, uprawa uproszczona pasowa lub uprawa zerowa, z tym że nie dotyczy to działki rolnej mniejszej niż 1 ha, na której stosuje się uproszczony system uprawy.

5. Na terenie o dużym nachyleniu zabronione jest przechowywanie nawozów w odległości 25 m od linii brzegu wód powierzchniowych, pasa morskiego i ujęć wód, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne.

Okresy nawożenia

1. Zabronione jest stosowanie nawozów na gruntach rolnych w terminach innych niż wskazane w tabeli nr 2

2. Terminy określone w tabeli nr 2 dla gruntów ornych, gruntów ornych na terenie gmin objętych wykazem stanowiącymzałącznik nr 2 do Programu oraz gruntów ornych na terenie gmin objętych wykazem stanowiącym załącznik nr 3 do Programu nie dotyczą podmiotów, które będą zakładać uprawy jesienią po późno zebranych przedplonach, buraku cukrowym, kukurydzy lub późnych warzywach. Dopuszczalna dawka azotu w wieloskładnikowych nawozach dla zakładanych upraw nie może przekroczyć dawki 30 kg N/ha.

3. Rolnik, który założył uprawy jesienią po późno zbieranych przedplonach, buraku cukrowym, kukurydzy lub późnych warzywach i zastosował nawozy w innym terminie niż określony w tabeli nr 2 ma obowiązek szczegółowo udokumentować termin zbioru, datę stosowania nawozu, zastosowane nawozy i ich dawkę oraz termin siewu jesiennej uprawy. Przedmiotowe dokumenty rolnik jest zobowiązany przechowywać przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu.

4. Terminy określone w tabeli nr 2 nie dotyczą podmiotów, które nie mogły dokonać zbiorów lub nawożenia z uwagi na niekorzystne warunki pogodowe, w szczególności nadmierne uwilgotnienie gleby. Dla tych podmiotów termin graniczny stosowania nawozów to dzień 30 listopada.

5. Terminów określonych w tabeli nr 2 nie stosuje się do nawożenia upraw pod osłonami oraz upraw kontenerowych.

Warunki przechowywania nawozów naturalnych oraz postępowanie z odciekami

1. Nawozy naturalne płynne i nawozy naturalne stałe powinny być przechowywane w bezpieczny dla środowiska sposób, zapobiegający przedostawaniu się odcieków do wód i do gruntu, przez zapewnienie powierzchni nieprzepuszczalnych miejsc do przechowywania nawozów naturalnych stałych oraz pojemności przykrytych, w szczególności osłoną elastyczną lub osłoną pływającą, zbiorników na nawozy naturalne płynne, które powinny posiadać szczelne dno i ściany.

2. Podmioty prowadzące produkcję rolną oraz podmioty prowadzące działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, powinny zapewnić przechowywanie nawozów naturalnych płynnych w szczelnych zbiornikach o pojemności umożliwiającej gromadzenie co najmniej 4-miesięcznej produkcji tego nawozu w terminie do dnia:

• 31 grudnia 2021 r. – w przypadku podmiotów prowadzących chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie większej niż 210 DJP, w tym podmiotów prowadzących chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior;
• 31 grudnia 2024 r. – w przypadku podmiotów prowadzących chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie mniejszej lub równej 210 DJP.

3. Podmioty prowadzące produkcję rolną, w tym działy specjalne produkcji rolnej, oraz działalność, w ramach której są przechowywane odchody zwierzęce lub stosowane nawozy powinny dostosować powierzchnię lub pojemność miejsc do przechowywania nawozów naturalnych zapewniającą możliwość przechowywania:

• co najmniej 6-miesięcznej produkcji nawozów naturalnych płynnych lub
• co najmniej 5-miesięcznej produkcji nawozów naturalnych stałych

w okresach, w których te nawozy nie są wykorzystywane rolniczo w terminie do dnia:

• 31 grudnia 2021 r. – w przypadku podmiotów prowadzących chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie większej niż 210 DJP, w tym podmiotów prowadzących chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior;
• 31 grudnia 2024 r. – w przypadku podmiotów prowadzących chów lub hodowlę zwierząt gospodarskich w liczbie mniejszej lub równej 210 DJP.

4. Obliczenie wymaganej pojemności zbiorników lub powierzchni miejsc do przechowywania nawozów naturalnych poprzedza sporządzenie obrotu stada, obliczenie przelotowości zwierząt gospodarskich w grupie technologicznej, a następnie wyliczenie stanów średniorocznych. Wyliczone stany średnioroczne zwierząt gospodarskich przelicza się na DJP załącznik nr 1 do Programu.

Sposób sporządzania obrotu stada, obliczania sztuk przelotowych zwierząt gospodarskich i stanu średniorocznego tych zwierząt został określony w załączniku nr 4 do Programu.

Sposób obliczania wymaganej pojemności zbiorników oraz wymaganej powierzchni miejsc do przechowywania nawozów naturalnych został określony w załączniku nr 5 do Programu.

W przypadku, gdy wytwarzane w gospodarstwie rolnym nawozy naturalne podlegają procesom technologicznym przetwarzania lub przekazaniu wymagana pojemność zbiorników oraz powierzchnia miejsc do przechowywania nawozów naturalnych może ulec stosownemu zmniejszeniu.

5. Rolnik przyjmujący nawozy naturalne na podstawie umowy, w chwili przyjęcia tych nawozów ma obowiązek zapewnienia odpowiedniej powierzchni lub pojemności posiadanych miejsc do ich przechowywania w bezpieczny dla środowiska sposób, zapobiegający przedostawaniu się odcieków do wód i gruntu.

6. W przypadku utrzymywania zwierząt gospodarskich na głębokiej ściółce obornik może być przechowywany w budynku inwentarskim o nieprzepuszczalnym podłożu.

7. Możliwe jest czasowe przechowywanie obornika bezpośrednio na gruntach rolnych, jednak nie dłużej niż przez okres 6 miesięcy od dnia utworzenia każdej z pryzm.

8. W przypadku przechowywania obornika bezpośrednio na gruncie rolnym pryzmy powinny być zlokalizowane poza zagłębieniami terenu, na możliwie płaskim terenie, o dopuszczalnym spadku do 3%, w miejscu niepiaszczystym i niepodmokłym, w odległości większej niż 25 m od linii brzegu wód powierzchniowych, pasa morskiego i ujęć wód, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej, na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne.

9. W przypadku przechowywania obornika bezpośrednio na gruncie rolnym lokalizację pryzmy oraz datę złożenia obornika w danym roku na danej działce zaznacza się na mapie lub szkicu działki, które przechowuje się przez okres 3 lat od dnia zakończenia przechowywania obornika.

10. W przypadku przechowywania obornika bezpośrednio na gruncie rolnym obornik na pryzmie ponownie przechowuje się w tym samym miejscu po upływie 3 lat od dnia zakończenia uprzedniego przechowywania obornika.

11. Zabronione jest przechowywanie pomiotu ptasiego bezpośrednio na gruncie przez cały rok.

12. Zabronione jest przechowywanie kiszonek bezpośrednio na gruncie. Kiszonki należy przechowywać w szczególności w silosach, rękawach foliowych, na płytach lub na podkładzie z folii, sieczki, słomy, lub innego materiału, który pochłania odcieki, oraz pod przykryciem foliowym.

13. Zabronione jest przechowywanie nawozów naturalnych oraz kiszonek w odległości mniejszej niż 25 m od studni lub ujęć wód (jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne), linii brzegu wód powierzchniowych oraz pasa morskiego.

14. Utrzymywanie zwierząt futerkowych w klatkach i bateriach klatek z ażurową podłogą wymaga zabezpieczenia gruntu znajdującego się pod nimi. Zabezpieczenie to powinno być wykonane szczelną i litą, odporną na mechaniczne uszkodzenia powierzchnią, ukształtowaną w sposób zabezpieczający przedostawaniu się odcieku do wód lub gruntu. Poza systemem pastwiskowym z regularną zmianą zadarnionych kwater, zabronione jest umieszczanie klatek dla zwierząt futerkowych z ażurową podłogą bezpośrednio na gruncie.

15. Zabronione jest mieszanie i wspólne przechowywanie odchodów zwierząt futerkowych mięsożernych z odpadami pochodzącymi z przygotowania paszy dla tych zwierząt.

Dawki i sposoby nawożenia azotem

1. Wielkość rocznej dawki nawozów naturalnych wykorzystywanych rolniczo nie może zawierać więcej niż 170 kg N w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych. Przedmiotową dawkę ustala się w następujący sposób:

• ilość nawozów naturalnych wytwarzanych w gospodarstwie rolnym i ilość azotu w tych nawozach należy obliczyć na podstawie stanów średniorocznych zwierząt gospodarskich obliczonych zgodnie z załącznikiem nr 4 do Programuoraz średniej rocznej wielkości produkcji nawozów naturalnych i koncentracji azotu zawartego w tych nawozach, określonych w załączniku nr 6 do Programu;
• następnie należy zaplanować sposób dystrybucji nawozów naturalnych na poszczególne działki rolne w taki sposób, aby w okresie roku nie przekroczyć dopuszczalnej dawki azotu z nawozów naturalnych w czystym składniku wynoszącej 170 kg N/ha użytków rolnych, przy czym dopuszczalna dawka nawozu naturalnego = 170 kg N/ha: (zawartość N kg/t lub kg/m3 nawozu naturalnego należy przyjąć z załącznika nr 6 do Programu lub udokumentowanego badania składu nawozu).

2. W przypadku przekazywania nawozów naturalnych rolnik przekazujący te nawozy ma obowiązek obliczenia ilości nawozów naturalnych wytwarzanych w gospodarstwie rolnym i przeznaczonych do przekazania oraz ilości azotu w tych nawozach.

3. Podmiot prowadzący produkcję rolną oraz podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, sporządza plan nawożenia azotem, albo stosuje maksymalne dawki azotu, o których mowa w Programie.

Plan nawożenia azotem

1. Podmiot prowadzący produkcję rolną oraz podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior:

1. opracowuje plan nawożenia azotem,
2. może zbyć do 30% gnojówki i gnojowicy do bezpośredniego rolniczego wykorzystania, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności, a pozostałą ilość przeznaczyć do produkcji biogazu rolniczego lub zagospodarować na użytkach rolnych, których jest posiadaczem i na których prowadzi uprawę roślin.

2. Rolnik, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior obowiązany do posiadania planu nawożenia azotem ma obowiązek:

• opracowania tego planu zgodnie z zasadami dobrej praktyki rolniczej, na podstawie składu chemicznego nawozów oraz potrzeb pokarmowych roślin i zasobności gleb, uwzględniających stosowane odpady i nawozy,
• uzyskania pozytywnej opinii okręgowej stacji chemiczno-rolniczej, o tym planie – nie później niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozu naturalnego lub produktu pofermentacyjnego,
• doręcza wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, właściwemu ze względu na miejsce stosowania nawozów naturalnych lub produktów pofermentacyjnych, kopię tego planu, wraz z pozytywną opinią okręgowej stacji o tym planie, nie później niż do dnia rozpoczęcia stosowania nawozu naturalnego lub produktu pofermentacyjnego.

3. Obowiązek opracowania planu nawożenia azotem dotyczy również rolników którzy:

• posiadają gospodarstwo rolne o powierzchni powyżej 100 ha użytków rolnych,
• uprawiają uprawy intensywne, których lista została określona w załączniku nr 7 do Programu, na gruntach ornych na powierzchni powyżej 50 ha,
• utrzymują obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego,
• nabyli nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny do bezpośredniego rolniczego wykorzystania w celu nawożenia lub poprawy właściwości gleby od podmiotu importującego nawóz naturalny lub produkt pofermentacyjny lub od rolnika, który prowadzi chów lub hodowlę drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chów lub hodowlę świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior.

4. Rolnicy obowiązani do posiadania planu nawożenia azotem opracowują ten plan z uwzględnieniem sposobu obliczania dawki nawozów azotowych mineralnych – uproszczonego bilansu azotu, który został określony w załączniku nr 8 do Programu, albo przy zastosowaniu programu nawozowego obejmującego wymagania dla uproszczonego bilansu azotu określonego w załączniku nr 8 do Programu.

5. Plan nawożenia azotem opracowuje się odrębnie dla każdej działki rolnej i przechowuje się w gospodarstwie rolnym przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie tego planu.

6. Rolnik, który jest obowiązany do opracowania planu nawożenia azotem, nie może stosować wyższych dawek nawozów niż wynikające z tego planu.

Maksymalne dawki azotu

1. Rolnik, który nie jest obowiązany do opracowania planu nawożenia azotem, stosuje nawozy w takich dawkach, aby nie przekraczać maksymalnych ilości azotu działającego ze wszystkich źródeł, które zostały określone w tabeli 14 załącznika nr 9 do Programu, dla upraw w plonie głównym, dla plonów uzyskiwanych w warunkach uregulowanego odczynu gleby, zbilansowanego nawożenia azotem, fosforem i potasem (NPK) i stosowania integrowanej ochrony roślin.

2. Jeżeli podmiot, który nie jest obowiązany do opracowania planu nawożenia azotem, opracuje plan nawożenia azotem, stosuje dawki nawozów zgodnie z opracowanym planem.

3. Posiadanie i przechowywanie obliczeń maksymalnych dawek azotu i wpisów do ewidencji zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem, dotyczy podmiotów prowadzących produkcję rolną oraz prowadzących działalność, w ramach której są przechowywane odchody zwierzęce lub stosowane nawozy, na powierzchni większej lub równej 10 ha użytków rolnych lub utrzymujących zwierzęta gospodarskie w liczbie większej lub równej 10 DJP według stanu średniorocznego.

Wzór na obliczenie ilości azotu działającego ze wszystkich źródeł (załącznik nr 9 do Programu):

gdzie:

• Nd z nawozu naturalnego = ilość nawozu t/ha x ilość kg N/t (tabela 9 z załącznika nr 6 do Programu) x równoważnik nawozowy azotu (tabela 11 z załącznika nr 8 do Programu),
• Nd z gleby = ilość kg N/ha (tabela 12 z załącznika nr 8 do Programu) x równoważnik nawozowy azotu (tabela 11),
• Nd z nawozów azotowych mineralnych = ilość kg N/ha.

Przykład:
Jesienią 2018 r. rolnik na gruncie ornym (gleba średnia) wysiał na powierzchni 3 ha pszenicę ozimą, pod uprawę której zastosował obornik w ilości 15 t/ha, który zawiera 2,9 kg N/t oraz dodatkowo 600 kg azofoski zawierającej 13,6 kg N/100 kg nawozu.

Rolnik posiada następujące obliczenia maksymalnych dawek azotu nieprzekraczających maksymalnych ilości azotu działającego ze wszystkich źródeł określonych w Tabeli 14 Załącznika nr 9 do Programu:

Azot działający z obornika = ilość zastosowanego obornika [t/ha] x ilość azotu w kg N/t x równoważnik nawozowy dla obornika zastosowanego jesienią = 15 t/ha x 2,9 kg N/t x 0,35 =  43,5 kg N/ha x 0,35 ≈ 15,2 kg N/ha.
Azot działający z gleby = zasoby azotu mineralnego z gleby średniej 62 kg N/ha x 0,9 równoważnik nawozowy azotu mineralnego z zasobów glebowych w uprawach roślin ozimych dla nawożenia wiosną = 62 kg N/ha x 0,9 = 55,8 kg N/ha.
Azot z nawozów azotowych mineralnych = 200 kg nawozu x 13,6 kg N/100 kg nawozu = 27,2 kg N/ha.

Obliczenie azotu działającego (Nd) = 15,2 kg N/ha + 55,8 kg N/ha + 27,2 kg N/ha ≈ 98,2 kg N/ha.

Z powyższych wyliczeń wynika, że zastosowana na uprawę pszenicy ozimej dawka azotu działającego ze wszystkich źródeł w 2018 roku wynosząca 98,2 kg N/ha, nie przekroczyła maksymalnej ilości azotu działającego ze wszystkich źródeł określonego w Tabeli 14 Załącznika nr 9 do Programu wynoszącej 200 kg N/ha.

Poniżej wypełniona ewidencja zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem (tabela 15 załącznik nr 10 do Programu działań).

Sposób dokumentowania realizacji Programu

1. Rolnik ma obowiązek przechowywania umowy na podstawie której zbył nawozy do bezpośredniego rolniczego wykorzystania przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu.

2. Rolnik, który gospodaruje na powierzchni większej lub równej 10 ha użytków rolnych lub utrzymuje zwierzęta gospodarskie w liczbie większej lub równej 10 DJP według stanu średniorocznego:

• posiada plan nawożenia azotem albo obliczenia maksymalnych dawek azotu;

• ma obowiązek prowadzenia ewidencji zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem zawierającej informacje o:
  • dacie zastosowania nawozu,
  • rodzaju uprawy i powierzchni uprawy, na której został zastosowany nawóz,
  • rodzaju zastosowanego nawozu,
  • zastosowanej dawce nawozu,
  • terminie przyorania nawozu naturalnego, w przypadku zastosowania tego nawozu na terenie o dużym nachyleniu.

 3. Rolnik, obowiązany do posiadania planu nawożenia azotem lub obliczeń maksymalnych dawek azotu jest obowiązany do ich przechowywania przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu.

4. Ewidencja powinna być prowadzona w postaci papierowej, w formie zapisów własnych, arkuszy, dzienników lub książki nawozowej, lub w postaci elektronicznej. Wzór ewidencji zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem został określony w załączniku nr 10 do Programu.

5. Ewidencja powinna być przechowywana przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu.

6. Ewidencja powinna być przechowywana przez okres 3 lat od dnia zakończenia nawożenia wykonanego na podstawie posiadanego planu nawożenia azotem albo obliczeń maksymalnych dawek azotu.

Harmonogram rzeczowy i czasowy realizacji Programu działań

Harmonogram rzeczowy i czasowy realizacji środków, o których mowa w art. 104 ust. 2 pkt 1 lit. a–e ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, jest określony w załączniku nr 11 do Programu.

Źródło:

http://www.arimr.gov.pl/

 Źródło
 Podlaska Izba Rolnicza
 http://pirol.pl