Porozumienie polityczne w sprawie reformy WPR, osiągnięte 26 czerwca br.

W dn. 26 czerwca 2013 r. trzy instytucje osiągnęły częściowe porozumienie polityczne w sprawie reformy WPR. Następnie, w dn. 27 czerwca, osiągnięto częściowe porozumienie polityczne w sprawie WRF. W oparciu o porozumienie w sprawie WPR z dn. 26 czerwca Komisja opracuje tekst prawny, który nie zostanie jednak sfinalizowany przed podjęciem porozumienia co do nierozstrzygniętych kwestii. Prawdopodobnie będzie on dostępny we wszystkich językach dopiero w sierpniu/wrześniu. Następnie odbędzie się formalne głosowanie w COM AGRI. Cały pakiet (WPR i WRF) wymaga poparcia zarówno przez COM AGRI, jak i na sesji plenarnej PE, zanim zostanie przedstawiony Radzie. Rada musi zatwierdzić dokument, aby mógł on wejść w życie.

 

 

 

 

Jednocześnie już od pewnego czasu Komisja opracowuje akty delegowane i wykonawcze. Wiele istotnych elementów znajdzie się w aktach delegowanych, co oznacza, że należy je uważnie obserwować. Po oficjalnym zatwierdzeniu nowa WPR wejdzie w pełni w życie w 2015 r., przy zachowaniu okresu przejściowego w 2014 r.

WRF
W dn. 27 czerwca 2013 r. osiągnięto porozumienie w sprawie WRF, niemniej jasne jest (choć w momencie opracowywania niniejszego dokumentu nie mieliśmy jeszcze potwierdzenia), że kwestie związane z WPR pozostały w nawiasie. COM AGRI zażądała, aby cztery kwestie - pułapy, elastyczność między filarami, zewnętrzna konwergencja i rezerwa kryzysowa - omówiono w ramach negocjacji trójstronnych na temat rolnictwa. Niemniej jednak, wszelkie zmiany dot. zewnętrznej konwergencji i rezerwy kryzysowej mogłyby pociągnąć za sobą zachwianie delikatnej równowagi co do podziału funduszy pomiędzy państwami członkowskimi, wypracowanej przez głowy państw i rządów w lutym 2013 r. Dlatego też istnieje niewielkie prawdopodobieństwo wprowadzenia zmian w tych dwóch kwestiach. Jasne jest jednak dla nas, że Rada może zgodzić się na negocjacje w sprawie elastyczności pomiędzy filarami WPR i pułapów. Zmiany w tych kwestiach wpłynęłyby na podział funduszy pomiędzy między 1. i 2. filarem, aczkolwiek nie zmieniłyby ogólnego finansowania WPR w poszczególnych państwach członkowskich.
W związku z powyższym negocjacje będą kontynuowane w trakcie prezydencji litewskiej.
 
Porozumienie polityczne w sprawie WPR

Płatności bezpośrednie
Cięcia na rzecz finansowania rezerwy kryzysowej/dyscypliny finansowej (Artykuł 8 ust.1)
Cięcia liniowe płatności bezpośrednich na rzecz finansowania rezerwy kryzysowej lub dyscypliny finansowej mają zastosowanie jedynie w przypadku płatności powyżej 2000€.

Aktywny rolnik (Artykuł 9)
Podjęto decyzję o opracowaniu obowiązkowego negatywnego wykazu (lotniska, kolej, wodociągi, usługi w zakresie nieruchomości, trwałe tereny sportowe i rekreacyjne), który państwa członkowskie mogą uzupełniać. Przepisów opcjonalnych nie stosuje się w przypadku rolników otrzymujących płatności poniżej 5000€, lub kwot niższych – do ustalenia przez państwa członkowskie.

Pułapy ograniczające płatności (Artykuł 11)
Ta kwestia podlega dalszym negocjacjom (patrz punkt "WRF" powyżej).
[Możliwe porozumienie: brak pułapów bezwzględnych, ale obowiązkowe cięcia w wysokości 5% powyżej 150000€ i dobrowolna stopniowa degresja do 100%. Państwa członkowskie mogą wyłączyć wynagrodzenia i zazielenianie, ale nie uwzględnia się specyficznej sytuacji spółdzielni.]
Nie wymaga się współfinansowania w przypadku pułapów funduszy przenoszonych do II filaru.

Przenoszenie funduszy między filarami (Artykuł 14)
Ta kwestia podlega dalszym negocjacjom (patrz punkt "WRF" powyżej).
Decyzja w sprawie WRF:
1. do II: 15%
2. do I: 15% dla wszystkich państw członkowskich i 25% jeśli poniżej 90%.
Nie wymaga się współfinansowanie w przypadku przenoszenia funduszy do II filaru.

Pierwsze przydzielanie uprawnień do płatności (Artykuł 21)
W przypadku, kiedy całkowita liczba hektarów kwalifikujących się, zadeklarowanych przez państwa członkowskie, oznacza wzrost o ponad 35% w odniesieniu do całkowitej liczby hektarów kwalifikujących się zadeklarowanych w roku 2009, państwa członkowskie mogą ograniczyć liczbę uprawnień do płatności przydzielanych w roku 2015 do 135% lub 145% całkowitej liczby hektarów zadeklarowanych w roku 2009.

Wewnętrzna konwergencja (Artykuł 22)
Przy zastosowaniu podejścia podobnego, jak przy zewnętrznej konwergencji: Państwa członkowskie mogą opcjonalnie obniżyć płatność początkową o najwyżej 30%. Wszystkie państwa członkowskie stosujące to podejście muszą przestrzegać minimalnych obowiązkowych płatności obszarowych w wysokości 60% średniej krajowej lub regionalnej do roku 2019 lub, w przypadku państw członkowskich stosujących minimalne cięcia w wysokości 30%, muszą przyjąć one odpowiedni odsetek, tak aby płatności nie zostały zredukowane o więcej niż do 30%.

Płatność na rzecz zazieleniania wynosząca 30% koperty krajowej możne być stosowana na szczeblu gospodarstwa.

Płatności podlegające redystrybucji (Artykuł 28)
Na płatności podlegające redystrybucji można wykorzystać do 30% pułapu krajowego. Poziom płatności: maksymalnie do 65% krajowych/regionalnych płatności obszarowych pomnożone przez maksymalnie 30 hektarów kwalifikujących się, lub średniego krajowego rozmiaru gospodarstwa, jeśli jest on wyższy.

Państwa członkowskie stosujące płatności podlegające redystrybucji nie mogą stosować degresji w przypadku płatności powyżej 150000€.

Jednolite płatności obszarowe
Państwa członkowskie stosujące jednolite płatności obszarowe w 2014 r. mogą przedłużyć ten program do roku 2020 oraz mogą wykorzystać do 20% rocznej koperty finansowej w celu zróżnicowania płatności obszarowych. Państwa te mogą również zastosować dodatkowe krajowe dopłaty do jednolitych płatności obszarowych, aby zrekompensować płatności niższe od średniej unijnej.

Zazielenianie (Artykuły 29-32)
Należy przeznaczyć 30% koperty krajowej na zazielenianie.

- Kary w przypadku niestosowania zazieleniania: Jedyną karą jest pozbawienie płatności na rzecz zazieleniania przez pierwsze dwa lata od wdrożenia instrumentu. W roku kolejnym kara wynosi 20%, a w następnych latach 25%.

- Wyłączenie z dywersyfikacji upraw i obszarów proekologicznych: Obszary proekologiczne obejmują teraz jedynie grunty uprawne, a więc trwałe uprawy i trwałe użytki zielone zostają wykluczone. Z dywersyfikacji upraw i obszarów proekologicznych wyklucza się również: grunty uprawne wykorzystywane w całości do uprawy ryżu, lub obszary, których 75% zajmuje produkcja ryżu, trawy lub pasz z roślin zielonych, lub trwałe użytki zielone, jeśli pozostałe grunty uprawne nie przekraczają 30 ha.

Rolnicy prowadzący produkcję ekologiczną są, ipso facto, uprawnieni do płatności w ramach zazieleniania.

- Dywersyfikacja upraw
Od 10 do 30 ha gruntów uprawnych i leżące na północ od 62. równoleżnika: 2 gatunki upraw. Powyżej 30 ha: 3 gatunki upraw.
"Uprawa" oznacza uprawę jakiegokolwiek z różnych rodzajów (gatunków w przypadku kapustowatych, psiankowatych i dyniowatych), przy czym uprawy ozime i jare uznaje się dwie różne uprawy.

- Trwałe użytki zielone
Indywidualni rolnicy nie mogą orać trwałych użytków zielonych na obszarach ważnych dla środowiska określonych przez państwa członkowskie i na obszarach objętych dyrektywą siedliskową lub dyrektywą ptasią. Państwa członkowskie mogą rozszerzyć ten zakres, w tym o gleby bogate w węgiel.

Państwa członkowskie powinny zagwarantować, że stosunek trwałych użytków zielonych do całej powierzchni rolnej nie wyniesie mniej niż 5%. To zobowiązanie stosuje się na szczeblu krajowym, regionalnym lub subregionalnym, jednak państwa członkowskie mogą również stosować je na szczeblu gospodarstw.

Jeśli stosunek jest niższy niż 5%, państwo członkowskie musi zobowiązać indywidualnych rolników, którzy przekształcili grunty, do ich ponownego przekształcenia, o ile grunty te nie zostały zalesione w sposób zgodny z wymaganiami środowiskowymi oraz nie obejmują zagajników o krótkiej rotacji, choinek lub szybko rosnących drzew przeznaczonych na produkcję energii (oraz o ile w szczególnych okolicznościach nie doszło do utrzymania bezwzględnej ilości gruntów).

- Obszary proekologiczne
5% gruntów uprawnych musi stanowić obszary proekologiczne od 1.01.2015 w gospodarstwie, w którym grunty uprawne stanowią ponad 15 ha. Odsetek powinien wzrosnąć do 7%, jednak Komisja ma przedstawić ocenę do 31.03.2017 i, jeśli uzna za stosowne, propozycję aktu prawnego uwzględniającego wzrost do 7%. Jeśli rolnik postanowi zastosować instrumenty równoważne (patrz sekcja "Instrumenty równoważne" poniżej), od początku stosuje się 7% obszarów proekologicznych.

Do obszarów uznawanych za proekologiczne mogą należeć (w zależności od decyzji państw członkowskich): rośliny wychwytujące azot, międzyplony, rośliny pokrywowe, instrumenty rolno-leśne, pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż skraju lasu, zagajniki o krótkiej rotacji, na których nie stosuje się nawozów mineralnych ani środków ochrony roślin, obszary odłogowane, terasy, obszary zalesione (na gruntach ornych) i elementy krajobrazu przylegające do obszarów kwalifikujących się pokrytych gruntami ornymi, strefy buforowe, w tym te pokryte trwałymi użytkami zielonymi. Komisja może uzupełnić ten wykaz w drodze aktów delegowanych.
Czynniki przekształcania można wykorzystać do zmierzenia hektarów odpowiadających różnym typom obszarów (wymieniono je w załączniku do rozporządzenia w sprawie płatności bezpośrednich).

Poza gospodarstwami wykluczonymi ze stosowania ww. dywersyfikacji upraw i obszarów proekologicznych, wyklucza się także gospodarstwa o powierzchni mniejszej niż 30 ha i posiadające więcej niż 75% trwałych użytków zielonych lub więcej niż 75% gruntów ornych wykorzystywanych do produkcji trawy i/lub roślin strączkowych.

Istnieje możliwość zbiorczego wdrożenia do 50% obszarów proekologicznych na szczeblu regionalnym.

Państwa członkowskie, w których ponad 50% całości powierzchni gruntów pokrywa las, mogą nie stosować instrumentu obszarów proekologicznych w przypadku gospodarstw znajdujących się na obszarach o ograniczeniach naturalnych, o ile ponad 50% powierzchni gruntów ujętych we wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych pokrywa las, a stosunek powierzchni lasu do terenów rolnych jest wyższy niż 3:1.

-  Instrumenty równoważne
Brak podwójnego finansowania. W przypadku instrumentów rolno-środowiskowych, które potencjalnie mogą pokrywać się z instrumentami zazieleniania z pierwszego filaru, dla płatności rolno-środowiskowych może zostać zastosowany współczynnik redukcji (do wyjaśnienia w aktach delegowanych).

Rolnicy mogą podjąć działania "równoważne" instrumentom zazieleniania, albo w ramach programów rolno-środowiskowych, albo w ramach krajowych/ regionalnych programów certyfikacji środowiskowej.

W przypadku programów certyfikacji, do praktyk równoważnych można włączyć świadectwa potwierdzające stosowanie się do krajowych przepisów środowiskowych, które wykraczają poza zasady wzajemnej zgodności, pod warunkiem, że ich cele związane są z jakością gleby, wody, różnorodnością biologiczną, ochroną krajobrazów oraz łagodzeniem i dostosowywaniem się do zmian klimatu. Praktyki te muszą być stosowane na wszystkich hektarach kwalifikujących się do dopłat.

Państwa członkowskie, jeśli sobie tego życzą, mogą ograniczyć wybór instrumentów równoważnych. Lub mogą zdecydować, że rolnicy powinni spełniać wszystkie wymogi zazieleniania w zgodzie z krajowymi lub regionalnymi systemami certyfikacji.

Lista praktyk równoważnych znajduje się w załączniku rozporządzenia w sprawie płatności bezpośrednich.

Płatność z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych (Artykuł 34)
Bez zmian - dobrowolne dla państw członkowskich, które mogą wykorzystać na ten cel do 5% koperty krajowej - w tym dla tych stosujących system jednolitej płatności obszarowej.

Płatności dla młodych rolników (Artykuł 36)
Obowiązkowe roczne dopłaty dla młodych rolników, mogą wynieść do 2% rocznej koperty krajowej.

Dobrowolne wsparcie powiązane z produkcją (Artykuł 38)
Sektory kwalifikujące się: tak jak w propozycji Komisji (tzn. z wyłączeniem tytoniu i bawełny). Maksymalne ilości: 8-13% rocznej koperty krajowej + 2% dla roślin białkowych.

Dobrowolny system dla drobnych producentów rolnych (Artykuł 47)
Maksymalny limit 1250 € i najwyżej 10% rocznej koperty krajowej.

Uznawanie OP
Jest dobrowolne dla państw członkowskich z wyjątkiem sektora mleka, gdzie w dalszym ciągu obowiązują zapisy pakietu mlecznego tzn. państwa członkowskie mają obowiązek uznawania OP na podstawie kryteriów zawartych w pakiecie mlecznym. Uznawanie zrzeszeń organizacji producentów jest dobrowolne, zgodnie z zapisami pakietu mlecznego.
Uznawanie organizacji międzybranżowych

W przypadku sektora mleka przepisy obejmujące OMB, w tym kryteria uznawania, się nie zmieniają względem zapisów z pakietu mlecznego.

Dotyczy wszystkich sektorów - usunięto zapis wyłączający sektor mleka tzn. ten element pakietu mlecznego został zmieniony. W związku z tym państwa członkowskie mogą dobrowolnie zastosować zasady i zezwolić na obowiązkowe składki we wszystkich sektorach, w tym w sektorze mleka.

Konkurencja (wyniki do sprawdzenia)
[Komisja chce utrzymania decyzji Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którą porozumienie zawarte w sektorze rolnym musi być zgodne z pięcioma celami WPR wyszczególnionymi w Traktacie Rzymskim. PE uważa, że cele te mogą być sprzeczne (ceny korzystne dla rolników, a nie dla konsumentów), dlatego też organy ds. konkurencji mogą wykorzystać ten zapis by zablokować umowę. PE chce, aby umowy musiały być zgodne z celem nr 1 i nie wpływały niekorzystnie na pozostałe cele.]

Negocjacje warunków umowy
W sektorach oliwy z oliwek, upraw i wołowiny OP mogą prowadzić negocjacje zbiorowe, chroniąc spółdzielnie i przy poszanowaniu zasad konkurencji. Ich udział w rynku krajowym nie może przekroczyć 15% (sprawdzić jak wygląda sytuacja w sektorze oliwy z oliwek).
- Wołowina: w sektorze wołowiny OP mogą negocjować warunki umowy w imieniu swoich członków dla dostaw żywego bydła gatunku Bos Taurus na ubój, przy zachowaniu warunków wyszczególnionych w dokumencie.

Aktualizacja cen referencyjnych i interwencyjnych
Interpretacja Art. 43 ust. 3 TFUE: Rada nie zgodziła się na podział kompetencji z PE w ramach Art. 43 ust. 3, aczkolwiek złagodziła swoją interpretację progów cen referencyjnych (do wyjaśnienia).

Regulacja podaży
- Wieprzowina: regulacja podaży szynki o chronionej nazwie pochodzenia lub chronionym oznaczeniu geograficznym (zgodnie z modelem ChNP i ChOG stosowanym dla sera).
Interwencja publiczna obejmująca ograniczenia ilościowe produkcji mleka
Zwiększenie limitu ilości skupu masła po stałych cenach w ramach systemu interwencji publicznej z 30 000 ton do 50 000 ton.

Priorytety Unii
Większy nacisk na rentowność gospodarstw i innowacje, zrównoważoną gospodarkę leśną, zapobieganie zagrożeniom, gospodarkę nawozową i środkami ochrony roślin, zapobieganie erozji gleby, zatrzymywanie CO2. Nie włączono celu zwiększenia konkurencyjności lasów.

Podprogramy tematyczne
Do listy dodano dwa dodatkowe podprogramy: kobiety na obszarach wiejskich; łagodzenie zmian klimatu, dostosowywanie się do nich i różnorodność biologiczna.

Doradztwo (Artykuł 16)
Doradztwo może objąć również tworzenie krótkich łańcuchów dostaw, rolnictwo ekologiczne, aspekty zdrowotne chowu zwierząt.
Systemy jakości (Artykuł 17)

Rozszerzono je, tak że mogą obejmować grupy rolników.

Inwestycje w środki trwałe (Artykuł 18)
W przypadku inwestycji dodano wsparcie dla modernizacji infrastruktury, również w sektorze lasów. Zwiększono maksymalne dopłaty dla inwestycji zbiorowych, w tym tych związanych z fuzjami OP.

Rolnicy lub członkowie rodzin rolniczych mogą uzyskać dopłaty do działalności pozarolniczej i świadczenia usług rolniczych na obszarach wiejskich, jeśli zróżnicują swoją działalność rozpoczynając działalność pozarolniczą lub tworząc mikro- i małe przedsiębiorstwa lub działając jako osoby fizyczne na obszarach wiejskich.

Inwestycje w rozwój obszarów leśnych i poprawę rentowności lasów (Artykuł 22)
Inwestycje wspierające mobilizację produktów leśnych kwalifikują się teraz do dopłat.

Tworzenie grup i organizacji producentów (Artykuł 28)
Instrument ten obejmuje organizacje producentów. Państwa członkowskie mogą w dalszym ciągu wspierać tworzenie grup producentów, po tym, gdy zostały one uznane jako organizacje producentów.

ONW (Artykuł 32)
Wprowadzono nowe kryteria biofizyczne: Państwa członkowskie mogą przyznać płatności zgodnie z aktualnie obowiązującymi kryteriami wytyczania w okresie 2014-2020 beneficjentom, którzy nie kwalifikują się do dopłat zgodnie z nowymi kryteriami wytyczania. Płatności te muszą się zmniejszać i mogą być wypłacane przez okres najwyżej czterech lat poczynając od daty ukończenia nowego wytyczania, lecz nie później niż w 2018 r. Nie mogą one wynieść więcej niż 80% średniej płatności ustalonej na okres programowania 2007-2013. Muszą zakończyć się w 2020 r. wynosząc nie więcej niż 20%.

Aby zakwalifikować się do płatności, na obszarach, poza obszarami górskimi, muszą występować poważne naturalne ograniczenia, jeśli co najmniej 60% obszarów użytkowanych rolniczo spełnia co najmniej jedno z kryteriów wymienionych w załączniku II rozporządzenia przy zachowaniu wyznaczonych progów.

Współpraca (Artykuł 36)
Dodano nowy akapit obejmujący środki promujące współpracę w kontekście zróżnicowania działalności rolniczej i rozszerzenia jej o działania obejmujące zdrowie, integrację społeczną, rolnictwo otrzymujące wsparcie społeczności oraz szkolenia na temat środowiska i żywności.

W ramach tego instrumentu również bezpośrednie koszty związane z wdrażaniem biznesplanu lub planu środowiskowego, planu gospodarki leśnej lub równoważnego planu kwalifikują się do dopłat.

Narzędzia zarządzania ryzykiem (Artykuły 37-40)
Rozszerzenie funduszy wzajemnego inwestowania (Art. 39), tak by obejmowały również niekorzystne zdarzenia pogodowe oraz epidemie szkodników, oprócz zagrożeń które już teraz obejmują, jak choroby zwierząt i roślin czy katastrofy ekologiczne. Rozszerzenie systemów ubezpieczeń o katastrofy ekologiczne (Art. 38) oprócz niekorzystnych zdarzeń pogodowych, chorób zwierząt i roślin oraz epidemii chorób, które już teraz są objęte tym instrumentem. Możliwość zastosowania wskaźników przy obliczaniu strat produkcji w konkretnym gospodarstwie w danym roku na potrzeby ubezpieczeń i funduszy wzajemnego inwestowania. Państwa członkowskie dysponują większą elastycznością wobec beneficjentów (rolników lub grup rolników) wsparcia finansowego na składki ubezpieczeniowe.

Ponadto, Komisja przedstawi sprawozdanie z wdrażania tego artykułu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie nie później niż 31 grudnia 2018 r.

Inwestycje (Artykuł 46)
Poprawa istniejących systemów nawadniania lub części infrastruktury nawadniania kwalifikuje się jedynie w przypadku wcześniej stwierdzonego potencjału oszczędzania wody w wysokości minimum 5% i 25%, zgodnie z parametrami technicznymi istniejących systemów nawadniania lub infrastruktury.

Cele EPI (Artykuł 61)
Cele EPI powinny objąć również promocję rentownych i konkurencyjnych sektorów rolnego i leśnego, zmierzając w stronę rolno-ekologicznych systemów produkcji, współgrających z niezbędnymi zasobami naturalnymi, od których zależy rolnictwo i leśnictwo.

Udział funduszy (Artykuł 65) i wyodrębnianie środków
Co najmniej 30% EFRROW będzie przeznaczone na inwestycje w środki trwałe związane ze środowiskiem i klimatem (Art. 18), instrumenty sektora lasów (Art. 22-27, 35), instrumenty rolno-środowiskowo-klimatyczne (Art. 29), rolnictwo ekologiczne (Art. 30), Natura 2000 (Art. 31 oprócz ramowej dyrektywy wodnej), ONW (Art. 32-33).

Udział EFRROW ograniczono do 75% w regionach mniej rozwiniętych, regionach najbardziej oddalonych i Wyspach Egejskich.

Rezerwa kryzysowa
Decyzja w sprawie WRF z lutego: zmniejszony budżet, €2,8 mld zamiast €3,5 mld. Zostanie potrącona z płatności bezpośrednich na początku roku. Niewykorzystane środki wrócą do płatności bezpośrednich.

Dyscyplina finansowa
PE będzie dysponował większą władzą w zakresie stosowania dyscypliny finansowej (Art. 25 ust. 2).

Kary za niestosowanie zazieleniania
Jedyną karą jest pozbawienie płatności na rzecz zazieleniania przez pierwsze dwa lata od wdrożenia instrumentu. W roku kolejnym kara wynosi 20%, a w następnych latach 25%.

Zasady wzajemnej zgodności
Usunięcie dyrektyw 2000/60/WE i 2009/128/WE

Obowiązkowe utrzymanie trwałych użytków zielonych w latach 2015 i 2016.
Państwa członkowskie muszą udostępnić rolnikom listę zawierającą jasne i precyzyjne informacje dotyczące wymogów i norm, których należy przestrzegać w gospodarstwie.
Jeśli państwa członkowskie sobie tego życzą, mogą stworzyć system wczesnego ostrzegania, jeśli pojawią się nieprawidłowości. Pierwszeństwo w dostępie do usług doradczych powinni mieć beneficjenci, którzy otrzymali pierwsze wczesne ostrzeżenie.

GAEC
Przeformułowanie GAEC 6: Utrzymanie materii organicznej w glebie na odpowiednim poziomie dzięki odpowiednim praktykom, jak zakaz spalania rżysk, chyba że przemawiają za tym kwestie zdrowotne (państwa członkowskie mogą wprowadzić całkowity zakaz wypalania, jeśli sobie tego życzą)

Usunięto GAEC 7: ochrona terenów podmokłych oraz gleb bogatych w węgiel, włączając zakaz ich orania